Συνεργασία

Το ιστολόγιο ''Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ'' για λίγο καιρό θα συνεργάζεται με το ιστολόγιο

ΕΝΟΡΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ . 

Παρακαλούμε ενημερωθείτε μέσα από το blog της Ενορίας Βασιλικής . 

Θα επιστρέψουμε σε λίγο καιρό πιο δυνατοί . 

Ευχαριστούμε .

Άγιος Νεκτάριος

 Άγιος Νεκτάριος

Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Θράκης το 1846. Γονείς του ήταν ο Δήμος και η Βασιλική Κεφαλά. Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας και όταν τον βάφτισαν του έδωσαν το όνομα Αναστάσιος. Στην Σηλυβρία διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα, αλλά επειδή η οικογένειά του ήταν φτωχή, αποφάσισε να πάει στην Κωνσταντινούπολη όπου θα συνέχιζε τις σπουδές του, ενώ ταυτόχρονα θα εργαζόταν.
Πράγματι, σε ηλικία 14 ετών, πήγε στη Βασιλεύουσα όπου άρχισε να εργάζεται στο καπνεργοστάσιο ενός συγγενή του. Παρόλο που εργαζόταν, δεν τον πλήρωναν για την εργασία του κι έτσι ο Άγιος δυσκολευόταν να βρει ακόμα και να φάει. Οι δυσκολίες της ζωής, δεν τον εμπόδισαν, όμως, τα βράδια του να τα αφιερώνει στη μάθηση και να τα περνά διαβάζοντας βιβλία και εκκλησιαστικές μελέτες.
Όταν συμπλήρωσε το 20 έτος της ηλικίας του, πήγε στο χωριό Λιθί της Χίου. Εκεί δίδαξε γράμματα στα παιδιά του χωριού, επί 7 συνεχή έτη. Η επιθυμία του Αγίου ήταν να γίνει μοναχός. Κάνοντας πράξη την επιθυμία του, χρίστηκε μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου. Στη Νέα Μονή μελέτησε εκτενώς τα συγγράμματα που βρίσκονταν στην βιβλιοθήκη της Μονής. Το 1877 χειροτονήθηκε Διάκονος στο ναό του Αγίου Μηνά και έλαβε το όνομα Νεκτάριος.
Με τη βοήθεια του Ιωάννη Χωρέμη (ευκατάστατου Χιώτη) και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιου, ο Άγιος τελείωσε τις Γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού προς τους Αγίους Τόπους, ξέσπασε μεγάλη θαλασσοταραχή και κινδύνεψε το πλοίο να βυθιστεί. Ο Άγιος Νεκτάριος βύθισε στη θάλασσα το Σταυρό, που κουβαλούσε πάντα μαζί του, και η θάλασσα αμέσως ημέρεψε. Ο Σταυρός όμως χάθηκε και ο Άγιος λυπήθηκε πολύ. Όταν το πλοίο, όμως, έφτασε σώο στον προορισμό του, ο Σταυρός βρέθηκε κολλημένος στα ύφαλα του πλοίου. Αυτό ήταν ένα από τα θαύματα που έκανε ο Άγιος Νεκτάριος εν ζωή.
Αφού πήρε το πτυχίο του το 1885, πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και εργάστηκε ως γραμματέας του Πατριαρχείου και ως Πατριαρχικός Επίτροπος στο Κάιρο. Το έτος 1889 χειροτονήθηκε στο Κάιρο, Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Ο Άγιος Νεκτάριος ασκούσε τα καθήκοντά του με ζήλο και αρετή. Η προσωπικότητά του όμως και οι δραστηριότητές του, προκάλεσαν το μίσος σε ανθρώπους που βρίσκονταν στο περιβάλλον του Πατριάρχη Σωφρόνιου. Αυτοί συκοφάντησαν τον Άγιο Νεκτάριο ότι εποφθαλμιούσε το αξίωμα του Πατριάρχη και κατάφεραν να εκδιωχθεί από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Ο Άγιος ήρθε στην Αθήνα, όπου για ένα έτος δεν έβρισκε εργασία και στερούνταν συχνά και το ίδιο το φαγητό. Ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας να τον διορίσει Ιεροκήρυκα όπου θεωρούσε το Υπουργείο σωστό. Τελικά διορίστηκε Ιεροκήρυκας στη Χαλκίδα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του εκεί, αποκαλύφθηκε η συκοφαντία που είχε υποστεί στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.
Το 1894 ο Άγιος Νεκτάριος διορίστηκε Διευθυντής της Ριζαρίου Σχολής. Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο έχει τραβηχτεί στον περίβολο της Σχολής εκείνη την εποχή. Ο Άγιος διεύθυνε τη Σχολή με υποδειγματικό τρόπο και απεριόριστη αγάπη για τους σπουδαστές της. Όσο ήταν ακόμη διευθυντής στη Σχολή, αγόρασε ένα μικρό και παλαιό μοναστήρι στην Αίγινα. Με πολλούς κόπους κατάφερε να αναστηλώσει και να μεγαλώσει το μοναστήρι αυτό.
Το 1908, και αφού είχε διευθύνει την Ριζάριο για 14 συνεχή έτη, παραιτήθηκε από τη θέση του Διευθυντή για λόγους υγείας. Ο Άγιος Νεκτάριος συνέχισε τον βίο του στο μοναστήρι της Αίγινας. Ταπεινός και απλός όπως ήταν, λάμβανε στο μοναστήρι, μέρος σε κάθε ασχολία, βοηθώντας ακόμη και τους εργάτες στις εργασίες τους. Παράλληλα με τις ασχολίες του αυτές, μελετούσε βιβλία και συνέγραφε. Επιγραμματικά αναφέρουμε το έργο του «Περί του Σχίσματος», τριάντα Τριαδικούς ύμνους, εκατόν πενήντα τέσσερις ύμνους για την Θεοτόκο καθώς και πολλούς εκκλησιαστικούς λόγους.
Στη μονή έζησε ο Άγιος Νεκτάριος ως το 1920 που δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα στον προστάτη του και αρρώστησε. Υποφέροντας από φρικτούς πόνους μεταφέρθηκε στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών. Στις 9 Νοεμβρίου του 1920 παρέδωσε το πνεύμα του σε ηλικία 74 ετών. Κατά τη διάρκεια της ζωής του όπως και μετά το πέρας αυτής, ο Άγιος έκανε πολλά θαύματα. Είναι ο νεότερος Άγιος της Εκκλησίας μας και η μνήμη του τιμάται στις 9 Νοεμβρίου.



Απολυτίκιο του Αγίου Νεκταρίου:
Συλληβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις, φανέντα, αρετής, φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού. Αναβλύζει γαρ ιάσεις παντοδαπάς τοις ευλαβώς κραυγάζουσι: Δόξα Τω Σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα Τω Σε θαυματώσαντι, δόξα Τω ενεργούντι δια Σου πάσιν ιάματα.

Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός»…

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό…
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα…
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.


Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…


Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:


«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»



ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ.
ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».

Όσιος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο έγκλειστος

Όσιος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ο έγκλειστος



ΕΙΠΕ ο Κύριος: «Εγώ είμι η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη ζήσεται• και πας ο ζών και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα». Αυτά είναι τα λόγια του Κυρίου προς την αγία Μάρθα, πριν αναστήσει τον αδελφό της δίκαιο Λάζαρο. Και μας έρχονται στη μνήμη τώρα που γράφουμε για τον όσιο πατέρα μας Αθανάσιο, τον έγκλειστο σπηλαιώτη.


Ο όσιος Αθανάσιος ήταν ένας αγωνιστής μοναχός της Λαύρας των Σπηλαίων και έζησε σ' αυτήν πολύχρονη και θεοφιλή ζωή.

Μετά από πολλά ασκητικά παλαίσματα και κατορθώματα, γνωστά τα περισσότερα μόνο στο Θεό, εκοιμήθη ειρηνικά.

Το σκήνωμά του ετοιμάστηκε από τους πατέρες για την ταφή. Ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο όμως προκάλεσε την καθυστέρηση του ενταφιασμού για δυο ολόκληρες ήμερες. Ο θεσπέσιος Ποιμήν βρισκόταν στην εκκλησία, μαζί με τους άλλους πατέρες, την ώρα του μαρτυρικού θανάτου του οσιομάρτυρος Κούκσα. Τη στιγμή που ο γενναίος Κούκσα και ο μαθητής του, σε τεράστια απόσταση από τη μονή, παρέδιδαν τις ψυχές τους στα χέρια του Θεού, ο διορατικός όσιος Ποιμήν στάθηκε στο κέντρο του ναού και φώναξε δυνατά:
— Ο αδελφός μας Κούκσα και ο μαθητής του τελειώθηκαν μαρτυρικά αυτή την ώρα!
Αυτό είπε μόνο, και αμέσως έκλεισε κι ο ίδιος τα μάτια του για πάντα. Εκοιμήθη ειρηνικά την ίδια μέρα, 27 Αυγούστου, εκεί, μέσα στην εκκλησία.


Έτσι και οι τρεις αδελφοί μπήκαν μαζί στη χαρά του Κυρίου τους, όπου τώρα απολαμβάνουν «α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν».

Τη δεύτερη νύχτα ο ηγούμενος της Λαύρας είδε στον ύπνο του άγγελο Κυρίου που του είπε:
— Ο άνθρωπος του Θεού Αθανάσιος, έχει ήδη δυο μέρες άταφος κι εσύ αδιαφορείς γι` αυτό;


Έντρομος ο ηγούμενος σηκώθηκε πρωί-πρωί την άλλη μέρα κι έσπευσε με τους αδελφούς να ενταφιάσει το νεκρό. Αλλά τι να δουν!
Ο όσιος ήταν ζωντανός! Καθισμένος στο νεκροκρέβατο έκλαιγε πικρά!


Φρίκη και δέος κυρίεψε τους αδελφούς. Για πολλή ώρα στάθηκαν άφωνοι και τρομαγμένοι μπροστά στο απίστευτο θέαμα. Έπειτα ρώτησαν τον Αθανάσιο:
- Αδελφέ, πως ξαναγύρισες στη ζωή; Που ήταν η ψυχή σου αυτές τις δυο μέρες; Που είχες πάει; Τι είδες και τι άκουσες; Πες μας, σε ικετεύουμε!
Εκείνος όμως δεν απαντούσε. Μόνο επαναλάμβανε σταθερά ανάμεσα στους λυγμούς:
- Να σωθείτε, αδελφοί, να σωθείτε!
- Πες μας αδελφέ, για να μας ωφελήσεις! επέμεναν οι πατέρες.
- Και να σας πω, άραγε θα εφαρμόσετε τις συμβουλές μου;


Με όρκους υποσχέθηκαν οι αδελφοί ότι θα φυλάξουν όλα όσα θα τους έλεγε.
- Ακούστε τότε, είπε ο αναστημένος Αθανάσιος. Τρία πράγματα πρέπει να φυλάξετε για να σωθείτε.

*

Πρώτα, να κάνετε αδιάκριτη υπακοή στον ηγούμενο.
*

Δεύτερο, να μετανοείτε κάθε ώρα και στιγμή για τις αμαρτίες σας.
*

Και τρίτο, να προσεύχεστε συνεχώς στον Κύριο μας και τη Θεοτόκο να σας αξιώσουν ειρηνικά τέλη και μάλιστα εδώ, στη μετάνοιά σας και πουθενά αλλού...

Αυτά τα τρία αν φυλάξετε, που είναι πάνω απ' όλες τις αρετές, θα είστε μακάριοι.


Για τ' άλλα μη με ρωτάτε. Και παρακαλώ να με συγχωρέσετε.


Την ίδια κιόλας ήμερα ο θείος Αθανάσιος κλείστηκε στο σπήλαιο του οσίου Αντωνίου. Έζησε εδώ δώδεκα χρόνια ακόμη! Ποτέ δεν βγήκε από τη σκοτεινή τρύπα του. Ποτέ δεν είδε τον ήλιο. Σε κανένα δεν είπε ούτε μια λέξη. Έκλαιγε και προσευχόταν αδιάλειπτα νύχτα και μέρα, όλ' αυτά τα χρόνια, τρώγοντας μόνο λίγο ψωμί και πίνοντας λίγο νερό μέρα παρά μέρα.
Όταν διαισθάνθηκε πως πλησίαζε το τέλος του, ο όσιος κάλεσε όλη την αδελφότητα κι επανέλαβε τις τρεις συμβουλές του. Έπειτα τους αποχαιρέτησε και εκοιμήθη ειρηνικά.


Το τίμιο λείψανό του τοποθετήθηκε στο σπήλαιο της ασκήσεώς του, όπου επιτέλεσε ιάσεις και θαύματα πολλά.


Κάποιος από τους αδελφούς, ονόματι Βαβύλας, έπασχε για πολλά χρόνια από μια βασανιστική και επώδυνη ασθένεια, που τον είχε καθηλώσει στο κρεβάτι. Ενώ ήταν κατάκοιτος και βογκούσε από τους πόνους, είδε ξαφνικά να μπαίνει κάποιος με τη μορφή του αοιδίμου Αθανασίου και να του λέει:
- Έλα σε μένα και θα σε θεραπεύσω.
Ο άρρωστος έκανε να του μιλήσει, αλλά εκείνος έγινε αμέσως άφαντος.
Ο αδελφός Βαβύλας παρακάλεσε μερικούς πατέρες να τον μεταφέρουν στο λείψανο του οσίου. Έπεσε πάνω του, το αγκάλιασε και ικέτευσε με δάκρυα τον εκλεκτό του Θεού να μεσιτεύσει σ' Εκείνον για τη θεραπεία του. Αμέσως σηκώθηκε θεραπευμένος!


Μετά από το θαύμα αυτό, που ήταν το πρώτο, όλοι πίστεψαν ότι ο μακάριος Αθανάσιος ευαρέστησε τον Κύριο και συναριθμήθηκε στο χορό των αγίων .

«Η εξάπλωσις του ιού της γρίππης των χοίρων και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας»

Εγκύκλιος του σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαου

 «Η εξάπλωσις του ιού της γρίππης των χοίρων και τα μυστήρια της Εκκλησίας μας» (27 Ιουλίου 2009)

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Πρόσφατα, με αφορμή την ενσκήψασα πανδημία της γρίππης των χοίρων, ανεφύη, ως μη ώφειλε, και το θέμα του ενδεχομένου της μεταδόσεως ασθενειών μέσω της Θείας Κοινωνίας.

Δυστυχώς, συχνά με διάλεκτο ασεβή, ύφος ειρωνικό και επιχειρηματολογία όχι καλοπροαίρετη, έγινε ακόμη μια προσπάθεια αποδόμησης της πίστης μας σε μέρες που δεν μας έχει μείνει κανένα άλλο στήριγμα να κρατηθούμε.

Με την ευκαιρία λοιπόν αυτήν, θεωρώ πως καλό θα ήταν να πούμε κάποιες αλήθειες, αναγκαίες για να περισωθεί ο πολύτιμος θησαυρός της πίστης μέσα μας.

Η Εκκλησία μας δυό χιλιάδες χρόνια μεταδίδει τη χάρι των μυστηρίων της με τον γνωστό τόσο ανθρώπινο και ταυτόχρονα ευλογημένο τρόπο προς «ίασιν και θεραπείαν ψυχής και σώματος».

Ποτέ δεν προβληματίστηκε με τη σύγχρονη λογική της ασεβούς αμφισβήτησης, αλλά καθημερινά ζει με την εμπειρία της επιβεβαίωσης ενός μεγάλου θαύματος. Είναι δυνατόν η κοινωνία του Θεού να γίνει αιτία ασθένειας η παραμικρής βλάβης;

Είναι δυνατόν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Θεού μας να μολύνει το σώμα και το αίμα μας; Είναι δυνατόν καθημερινή εμπειρία δυό χιλιάδων χρόνων να συντριβεί από τον ορθολογισμό και την ψυχρή ρηχότητα της εποχής μας;

Από αιώνες μεταλαμβάνουν οι πιστοί, υγιείς και ασθενείς, από το ίδιο άγιο ποτήριο και από την ίδια αγία λαβίδα, που ποτέ δεν πλένουμε, που ποτέ δεν απολυμαίνουμε, και ποτέ δεν παρατηρήθηκε κάτι.

Οι ιερείς των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ακόμη και των λοιμωδών, μεταλαμβάνουν τους πιστούς και με ευλάβεια καταλύουν τη Θεία Κοινωνία και μακροζωούν.

Η Θεία Κοινωνία είναι ο,τι ιερώτερο ως Εκκλησία και άνθρωποι έχουμε, το μεγαλύτερο φάρμακο ψυχής και σώματος. Αυτό είναι και διδασκαλία και εμπειρία της Εκκλησίας μας.

Όσοι δυσπιστούν στο θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου, όσοι ειρωνεύονται την εκ παρθένου γέννησή Του, όσοι αρνούνται την ευωδία των αγίων λειψάνων, όσοι περιφρονούν τα ιερά και όσια, όσοι βυσσοδομούν κατά της Εκκλησίας μας, όσοι ζητούν να εξαφανίσουν και το ελάχιστο ίχνος πίστης από τις ψυχές μας φυσικό είναι να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να προσβάλουν και το ιερώτατο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Το γεγονός ότι οι Αγγλικανοί και οι Καθολικοί αποφάσισαν, για προληπτικούς λόγους, τη διακοπή της μετάδοσης της θείας κοινωνίας στην Αγγλία και τη Νέα Ζηλανδία αντίστοιχα, αν αληθεύει, δεν φανερώνει, όπως μερικοί υποστηρίζουν, σύνεση και ελευθερία, αλλά καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την τεράστια απόσταση της Εκκλησίας μας, που είναι Eυχαριστιακή στη θεολογία και ζωή της, που ζει, πιστεύει και κηρύττει το Μυστήριο, από τις υπόλοιπες χριστιανικές ομάδες, που έμμεσα ομολογούν την απουσία της χάριτος και των σημείων του Θεού από τα λεγόμενα μυστήριά τους και την απώλεια της εκκλησιαστικής ταυτότητάς τους. Ζωή χωρίς Μυστήριο μοιάζει με σοβαρή ασθένεια χωρίς φάρμακο.

Δυστυχώς, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ο ιός της γρίπης -όπως διατείνονται τα ΜΜΕ- ούτε ο ιός του παγκόσμιου πανικού -όπως υποστηρίζουν οι ιατρικοί σύλλογοι- αλλά ο ιός της ασεβείας και το μικρόβιο της ολιγοπιστίας.

Και το καλύτερο εμβόλιο είναι η «μετά καθαρού συνειδότος» και «ακατάκριτος» συχνή συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Η απάντησή μας στην ανίερη αυτή πρόκληση των ημερών είναι η δική μας ζωή.

Καλό θα είναι οι πνευματικοί μας, μετά διακρίσεως, όπου κρίνουν ότι δεν υπάρχουν πνευματικά κωλύματα, να προτρέπουν τους πιστούς να μεταλαμβάνουν συχνότερα τούτες τις δύσκολες μέρες, όσοι δε έχουμε την ευλογία τους να προσερχόμαστε συχνά στο ποτήριο της ζωής, πάντοτε όμως «μετά φόβου Θεού, πολλής πίστεως και ειλικρινούς αγάπης».

Μετά πατρικών ευχών και της εν Κυρίω αγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ»

Πηγή: http://www.imml.gr/

Αγία Κυριακή

Η Αγία Κυριακή ζούσε περί το 282μ.Χ. επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Οι γονείς της, ο Δωρόθεος και η Ευσεβία, ήταν πιστοί χριστιανοί και ήταν άτεκνοι. Προσευχόντουσαν στον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί και υποσχέθηκαν ότι όταν γεννηθεί θα Του το χάριζαν, θα το αφιέρωναν σε Εκείνον.

Ο Θεός άκουσε την προσευχή τους κι επειδή το παιδί τους γεννήθηκε ημέρα Κυριακή την βαπτίσαν Κυριακή.

Η Αγία Κυριακή μεγάλωσε με χριστιανική παιδεία, νουθεσίες για τον Θεό και φύλαγε την παρθενία της για να αφιερωθεί στον Θεό.

Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός ξεκίνησε διωγμό κατά των Χριστιανών, η Αγία Κυριακή και οι γονείς της παραδόθηκαν στον τύραννο, ο οποίος τους ανέκρινε. Τους γονείς της Αγίας Κυριακής τους έδειρε και τους έστειλε στον δούκα Ιούστο στην περιοχή Μελιτίνη της Αρμενίας, που ονομαζόταν Μαλατία. Την Αγία Κυριακή την έστειλε στον καίσαρα Μαξιμιανό στη Νικομήδεια.

Ο Μαξιμιανός σύντομα κατάλαβε ότι η Αγία Κυριακή είναι σταθερή στην πίστη της στον Θεό και την βασάνιζε για πολλές ώρες. Η Αγία Κυριακή δεν έπαυε να προσεύχεται και ο Μαξιμιανός τα έβαλε με τους στρατιώτες που βασάνιζαν την Μάρτυρα. Η Αγία Κυριακή είπε με θάρρος στον Μαξιμιανό να μην έχει αυταπάτες ότι θα την νικήσει επειδή την βοηθά ο Θεός. Ο Μαξιμιανός κουράστηκε με την Αγία Κυριακή και την έστειλε στην Βιθυνία όπου διοικούσε ο έπαρχος Ιλαριανός.

Ο Ιλαριανός έβαλε την Αγία Κυριακή σε ένα ειδωλολατρικό ναό και την πίεζε βίαια, να θυσιάσει στα είδωλα. Η Αγία Κυριακή αρνήθηκε και προσευχήθηκε με θέρμη στον Θεό. Τότε έγινε σεισμός που γκρέμισε όλα τα είδωλα απ' τους βωμούς και τα έκανε κυριολεκτικά σκόνη. Φύσηξε πολύ δυνατός άνεμος και εξαφάνισε ακόμη και την σκόνη και τέλος έπεσε μια αστραπή που έκαψε το πρόσωπο του Ιλαριανού, ο οποίος έπεσε απ' τον θρόνο του και ξεψύχησε.

Ένας άλλος άρχοντας διαδέχτηκε τον Ιλαριανό και μαθαίνοντας τι είχε συμβεί διέταξε να καεί η Αγία Κυριακή ζωντανή. Οι υπηρέτες ετοιμαζόντουσαν να ρίξουν την Αγία Κυριακή στην πυρά, είχαν μαζέψει πολλά ξύλα και είχαν ανάψει μια μεγάλη φωτιά. Την έσπρωξαν στο μέσο της φωτιάς κι εκείνη ύψωσε τα χέρια της προς τον ουρανό και προσευχήθηκε. Κι ενώ ο ουρανός ήταν καθαρός και ασυννέφιαστος, άρχισε να βρέχει μέχρι που η πυρά έσβησε εντελώς.

Κατόπιν ο νέος έπαρχος διέταξε να ρίξουν την Αγία Κυριακή στα θηρία, αυτά όμως αντί να την κατασπαράξουν, όταν την πλησίασαν κάθισαν ήμερα μπροστά στα πόδια της. Πάρα πολλοί ειδωλολάτρες πίστεψαν στον Χριστό βλέποντας αυτά τα θαύματα.

Ο έπαρχος έβαλε την Αγία Κυριακή στη φυλακή. Την επόμενη μέρα ο έπαρχος κάθισε στο βήμα και ανακοίνωσε την τελευταία απόφαση για τον θάνατο της Αγίας Κυριακής. Οι δήμιοι πήραν μαζί τους την Αγία Κυριακή και την οδήγησαν έξω από την πόλη στο τόπο εκτέλεσης.

Η Αγία Κυριακή ζήτησε διορία για να προσευχηθεί. Προσευχήθηκε πολλές ώρες και δίδαξε τους Χριστιανούς που την είχαν ακολουθήσει. Μετά πλάγιασε στη γη και παρέδωσε τη ψυχή της στον Θεό. Οι στρατιώτες όταν πλησίασαν για να την εκτελέσουν, την βρήκαν νεκρή και απόρησαν. Άκουσαν μάλιστα μια φωνή να τους λέει πορευθείτε και διηγηθείτε σε όλους τα μεγαλεία του Θεού. Στην επιστροφή δοξολογούσαν όλοι τον Θεό.

Η Εκκλησία μας τιμάει την Αγία Κυριακή στις 7 Ιουλίου.

 

Απολυτίκιο Αγίας Κυριακής:

Ως βρύσις πολύκρουνος παρθενομάρτυς Χριστού, κατήρδευσας πάνσοφε την Εκκλησίαν αυτού, και ήθλησας άριστα. έσωσας τους εν σκότει της ειδωλομανίας, αίγλητων σων θαυμάτων, Κυριακή αθλοφόρε. διό εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Ο Συμβολισμός του κεριού στην Εκκλησία

Όλα τα πράγματα που βρίσκονται εντός του Ναού έχουν και το συμβολισμό τους.
 Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «Πάσα τελετή και παν επί μέρους στοιχείον αυτής, και το πλέον έτι φαινομενικώς μικρόν και ασήμαντον είναι σύμβολον και εγκρύπτει την υπέρ λόγον αλήθειαν, την οποίαν συμβολίζει, και ως εκ τούτου έχει δύναμιν και λόγους και σημασίαν».Ένα τέτοιο σύμβολο που λέγει ο Άγιος Πατήρ είναι και το κερί η η λαμπάδα.Οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το κερί ως μέσο φωτισμού στις συνάξεις τους.Όταν τον 4ο αιώνα ο Μ. Κωνσταντίνος παύει τούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών, έχομε και την ανέγερση Ναών όπου η Εκκλησία για να διασώσει ένα τμήμα από την ύπαρξή της εντάσσει στη λατρεία το κερί στο οποίο αποδίδει τούς εξής συμβολισμούς:
α) Το προσφερόμενο κερί μας υπενθυμίζει την εσωτερική μας μεταμόρφωση την οποία πρέπει να επιδιώκομε.
β) Το άναμμα του κεριού μας παρακινεί να ζητήσωμε από τον Θεο τη Χαρη του Αγίου Πνεύματος, και
γ) Η φλόγα του κεριού μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να γίνομε φλογεροί ποιητές της πίστεώς μας, της αγάπης, της ειρήνης και της ανεξικακίας.
 Το κερί όμως το συναντάμε και σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και κάθε φορά με διαφορετικό συμβολισμό.
 Στην Θ. Ευχαριστία, συμβολίζει το φως του Χριστού που δια του Ευαγγελίου λάμπει στις ψυχές μας.
 Στο Άγιο Βαπτισμα, έχομε την αναμμένη λαμπάδα που συμβολίζει ότι το νεοφώτιστο πρέπει να βλέπει τα καλά έργα και να δοξάζει τον Θεο. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των άνθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσουσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς».
 Στο Μυστήριο του Γάμου, το άναμμα των λευκών λαμπάδων συμβολίζει την αγνότητα των ψυχών των νεονύμφων.
 Επίσης το κερί το συναντάμε και στα μνημόσυνα, το οποίο συμβολίζει την παράκλησή μας υπέρ των κεκοιμημένων. Να τούς αναπαύει ο Κυριος εν τόπω φωτεινώ.
 Απ' όλα αυτά καταλαβαίνομε ότι το άναμμα του κεριού δεν είναι απλώς μια τυπική, αλλά μια σπουδαία πράξη στην οποία πρέπει να δώσομε το ενδιαφέρον που της αξίζει.

Πηγή: athos.gr

Οι μαθητικές κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών

Οι μαθητικές κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών θα λειτουργήσουν και το φετινό καλοκαίρι στην Πύρρα σε δύο περιόδους:

• Η πρώτη περίοδος για τα΄ αγόρια από 7 έως 21 Ιουλίου 2009.
• Η δεύτερη περίοδος για τα κορίτσια από 21 Ιουλίου έως 4 Αυγούστου 2009.

Γίνονται δεκτοί μαθητές και μαθήτριες των Γυμνασίων και Λυκείων όλων των τάξεων και μαθητές και μαθήτριες Δημοτικού πού έχουν τελειώσει την Τετάρτη τάξη και άνω.
Οι ενδιαφερόμενοι που θα μετάσχουν στην Κατασκήνωση πρέπει να υποβάλλουν το έντυπο δελτίο συμμετοχής κατασκηνωτού στην Ιερά Μητρόπολη ως εξής:

• Αγόρια από 1 έως 29 Ιουνίου.
• Κορίτσια από 1 Ιουνίου έως 15 Ιουλίου.
Στην ιερά Μητρόπολη υπάρχει πληροφοριακό φυλλάδιο για λεπτομερή ενημέρωση. Σκοπός των Εκκλησιαστικών Κατασκηνώσεων είναι ή προσφορά στα παιδιά υγιεινού περιβάλλοντος, ψυχαγωγίας και πνευματικού καταρτισμού, τα οποία σήμερα είναι πολύ απαραίτητα, σημαντικά και αναγκαία. Αξίζει η προσπάθεια αυτή των κατασκηνώσεων να τύχει της αγάπης και της συμπαραστάσεως όλων μας

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ και ΔΑΜΙΑΝΟΣ οι Ανάργυροι

Ήταν αδέρφια και κατάγονταν από τη Ρώμη. Σπούδασαν και οί δύο την ιατρική και εξάσκησαν αυτή όχι σαν επικερδές " επάγγελμα, αλλά σαν φιλανθρωπική διακονία. Χρήματα δεν δέχονταν, ούτε από φτωχό, αλλά ούτε και από πλούσιο. Κυρίως, έτρεχαν και πρόσφεραν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους στους φτωχούς, παρά στους πλουσίους. Διότι όπως έλεγαν, μια καλύβα έχει περισσότερη ανάγκη από ένα παλάτι. Άλλα και όταν θεράπευαν κάποιον ασθενή πλούσιο και αυτός με τη βία τους ανάγκαζε να δεχθούν αμοιβή, αυτοί του σημείωναν το όνομα ενός φτωχού ασθενούς και τον προέτρεπαν σ' αυτόν να δώσει την αμοιβή τους. Ό Θεός, μάλιστα, ευλόγησε την ιατρική τους και με θαυματουργική δύναμη. Αυτό, όμως, κίνησε το φθόνο των άλλων γιατρών, με πρώτο το δάσκαλο τους, πού τους μισούσε επιπλέον, διότι αυτοί ήταν χριστιανοί. Κάποια μέρα, λοιπόν, ενώ μάζευαν θεραπευτικά βότανα, τους δολοφόνησαν, αφού τους έσπρωξαν με ορμή στον γκρεμό. Φάνηκε, έτσι, ή καταστρεπτική ιδιοτέλεια των συναδέλφων τους, και αντίθετα πόση "φιλαδελφίαν άνυπόκριτον"1, φιλαδελφία ελεύθερη από κάθε προσποίηση και υποκρισία, καλλιεργούσαν οι δύο Άγιοι Ανάργυροι.

Οι ανά τον κόσμο Ορθόδοξοι

Ὅπου πίστις ἐκεῖ ἀγάπη

ὅπου ἀγάπη ἐκεῖ εἰρήνη

ὅπου εἰρήνη ἐκεῖ εὐλογία

ὅπου εὐλογία ἐκεῖ ὁ Θεός,

ὅπου ὁ Θεὸς ἐκεῖ οὐδεμία ἀνάγκη

ὅπου ὁ Θεὸς ἐκεῖ τὰ πάντα καλὰ λίαν.

Αποκρυφιστικές "κάρτες αυτογνωσίας"

Η Δ.ΙΣ. κατά την Συνεδρία της 7.5.2009 αποφάσισε να ενημερώσει το πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος 
για τα εξής:
Εσχάτως εμφανίστηκαν στον ελληνικό χώρο, από οργάνωση ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, "κάρτες αυτογνωσίας", που προσιδιάζουν προς τις αποκρυφιστικές κάρτες Ταρώ, οι οποίες, αντί των αποκρυφιστικών συμβόλων και μορφών, φέρουν εικονιζόμενα πρόσωπα Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Κατά τρόπον ασεβή και βλάσφημο, τα ιερά πρόσωπα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας χρησιμοποιούνται και συμφύρονται με πρακτικές που συναντώνται στον αποκρυφιστικό χώρο.
Με αφορμή τα ανωτέρω, αφ' ενός μεν, εφιστούμε την προσοχή του Ορθοδόξου Πληρώματος, αφ' ετέρου δε, δραττόμενοι για μια ακόμη φορά της ευκαιρίας, υπενθυμίζομε ότι συνήθης παραπλανητική πρακτική διαφόρων ομάδων ασυμβίβαστων με την Ορθόδοξη Πίστη, είναι η χρήση χριστιανικών όρων και συμβόλων, τα οποία όμως νοηματοδοτούνται με ριζικά διαφορετικό τρόπο απ' ο,τι κατανοούνται στα πλαίσια της εκκλησιαστικής διδαχής.

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

Οι Άγιοι και Ισαπόστολοι Κωνσταντίνος και Ελένη Ο Μέγας Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 274 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος ο Α' ο Χλωρός και μητέρα του η Ελένη από το Δρέπανο της Βιθυνίας. Ο Κωνσταντίνος σε ηλικία 18 ετών έγινε στρατιωτικός και χάρη στην ανδρεία του, προάχθηκε γρήγορα στα ανώτατα αξιώματα του στρατού. Ο Κύριος θέλοντας να τον βοηθήσει στον αγώνα του κατά του Μαξεντίου και του Λικίνιου, στη συνέχεια σχημάτισε στον ουρανό το σημείο του Σταυρού με την επιγραφή «Εν τούτω Νίκα», προσφέροντάς του ένα ισχυρότατο όπλο για να κατατροπώσει τους εχθρούς του.

Με το χριστιανικό σταυροειδές λάβαρο με το ελληνικό μονόγραμμα «Εν τουτω νικα», τελικά νίκησε τα στρατεύματα του Μαξεντίου και έπειτα του Λικινίου. Επίσης, ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που ευνόησε την Εκκλησία, μετά από τρεις αιώνες ανελέητου διωγμού. Μετέφερε την πρωτεύουσα του κράτους του στο αρχαίο βυζάντιο, και εκεί έκτισε την βασίλισσα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη.

Λίγο πριν πεθάνει, ο Κωνσταντίνος αξιώθηκε και του Αγίου Βαπτίσματος, και αμέσως μετά είπε: «Νυν αληθει λογω μακαριον οιδ’ εμαυτον, νυν της αθανατου ζωης πεφαναι αξιον, νυν του θειου μετειληφεναι φωτος πεπιστευκα». Τώρα, δηλαδή, σύμφωνα με το λόγο της αληθείας, ξέρω ότι είμαι μακάριος, τώρα έχω γίνει άξιος της αθανάτου ζωής, τώρα έχω πιστέψει πως έλαβα το θείο φως. Εκοιμήθη σε ηλικία 63 ετών, την 21 Μαΐου 327. Η Ιστορία ονόμασε τον Κωνσταντίνο Μέγα και η Εκκλησία τον ανεκήρυξε Άγιο και Ισαπόστολο. Ο Κωνσταντίνος ενδιαφέρθηκε πολύ και για τα ιερά σεβάσματα των χριστιανών, για το λόγο αυτό απέστειλε στα Ιεροσόλυμα την μητέρα του, για να βρει τον Τίμιο Σταυρό.

Μετά την εύρεσή του, η Αγία Ελένη, αφού διχοτόμησε τις κεραίες του δημιούργησε δύο Σταυρούς εκ των οποίων τον ένα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Η Αγία Ελένη ήταν αυτή η οποία έδωσε στον Μ. Κωνσταντίνο την πρέπουσα διαπαιδαγώγηση. Άλλωστε, και ο ίδιος την τίμησε, όταν στην μεγάλη πλατεία της Κωνσταντινούπολης έκτισε δύο στήλες, μία δική του και μία της Αγίας Ελένης, που έφερε την επιγραφή: «Εις Αγιος εις Κυριος Ιησους Χριστος, εις δοξαν Θεου Πατρος, Αμην». Η Αγία Ελένη βοήθησε να χτιστούν οι πρώτοι μεγάλοι ιεροί ναοί της Χριστιανοσύνης. Εκοιμήθη ειρηνικά το 327 μ.Χ. σε ηλικία 83 ετών.

Απολυτίκιο
«Πρωτος πεφηνας,εν
Βασιλευσι,θειον εδρασμα,της ευσεβειας,
απ’ ουρανου δεδεγμενος το χαρισμα·
οθεν Χριστου τον Σταυρονεφανερωσας,
και την Ορθοδοξον πιστην εφηπλωσας.
Κωνσταντινε ισαποστολε,
συν Μητρι Ελενη θεοφρονι,
πρεσβευσατε υπερ
των ψυχων ημων»



Απολυτίκιο
«Του Σταυρου σου τον τυπον εν ουρανω θεασαμενος,
και ως ο Παυλος την κλισιν ουκ εξ ανθρωπων δεξαμενος,
ο εν Βασιλευσιν Αποστολος σου Κυριε,
Βασιλευουσαν πολιν τη χειρι σου παρεθετο·
ην περισωζε δια παντος εν ειρηνη,
πρεσβειαις της Θεοτοκου,
μονε Φιλανθρωπε»